Summer course Kòrsologie. Les 3: Papiamentu

Volgens de Spaanse linguïst Dan Munteanu, schrijver van het boek “El Papiamento, Lengua Criolla Hispánica” in samenwerking met de Antilliaanse linguïst Sidney Joubert, is de taal Papiamentu ontstaan op Curaçao in de periode tussen 1650 en 1700. Rond 1700 is de taal overgewaaid naar Bonaire en begin 18de eeuw naar Aruba.

Dit viel samen met de periode dat Curaçao uitgroeide tot één van de voornaamste centra voor slavenhandel in het Caribische gebied en dat de eerste groep joodse pioniers op het eiland arriveerden.

Het staat vast dat rond de jaren 1750-1760 de Venezolaanse Curie bij de West Indische Compagnie geprotesteerd heeft, omdat deze een Hollandse priester die geen Papiamentu sprak aangesteld had als Pastoor van Willemstad. De Bisschop van Venezuela stelde dat de zwarte bevolking van Curaçao alleen maar “de taal die ze daar Papiamentu noemen” verstond. Uit documenten uit die tijd blijkt ook dat de Hollandse Franciscaanse Missionarissen, die sinds 1776 de leiding hadden van de missie op Curaçao, in het Papiamentu predikten.

De eerste bekende tekst in Papiamentu werd geschreven in 1775 en betrof een fragment van een persoonlijke brief van de Sefardische Jood Abraham de David da Costa Andrade Jr. aan zijn eveneens Joodse verloofde Sarah de Isaac Pardo y Vaz Farro. Hieruit blijkt dat de Sefardische Joden in minder dan een eeuw na hun aankomst op Curaçao al Papiamentu gebruikten als hun taal.
Uit de tekst kon echter niet herleid worden hoe slaven en de vrije zwarten de taal gebruikten.

De eerste krant op Curaçao was het Engelstalige weekblad “Curaçao Gazette” (1812), welk in 1816 werd omgezet in de Nederlandstalige “De Curaçaosche Courant”. Pas na de afschaffing van de slavernij in 1863 verschenen de eerste kranten in het Papiamentu, sommigen met een levensduur van maar enkele weken. De volhouders waren “Civilisadó, courant di Pueblo” (1871), “La Union” (1889), “Amigoe di Curaçao” (1884) die eerst in het Papiamentu en Nederlands verscheen maar later alleen in het Nederlands en ‘La Cruz” (1900).

A Thought for the day

"Je moet niet bang zijn voor perfectie.
Je zult het toch nooit bereiken."


Salvador Dali (1904 - 1989)

(Ingezonden door Elroi Evers)

Enkele reis Curaçao

...Op een broeierige augustusavond streelde ik zijn magere handen en masseerde de knokige vingerkootjes.
Frank lag roerloos met gesloten ogen. Zijn borstkas bewoog licht op en neer. Terwijl ik zijn klamme voorhoofd kuste, sloeg hij zijn ogen op en trok me naar zich toe. Nauwelijks hoorbaar fluisterde hij: ‘Teresa, wil je met me trouwen?’
De volgende dag kocht ik een fles champagne en twee smalle ringen waar ik onze initialen in liet graveren. Frank zat rechtop in bed, gestut door een stapel kussens, toen ik arriveerde. We schoven de ringen zonder te spreken aan elkaars vingers en dronken met voorzichtige slokjes champagne uit dezelfde glazen waar we ook aan de noordkust uit hadden gedronken. En ik zei: ‘Nu ben ik altijd van jou. Zo wil ik het.’
Een week later was ik weduwe.


Een fragment uit:
Enkele reis Curaçao
Hennie Harinck, 2004
Uitgeverij Archipel, Amsterdam
ISBN 90 6305 127 1 / NUR 301

Een gevoelig en realistisch verhaal over het leven op Curaçao. Je voelt en ziet het gebeuren.

Antillianen in Nederland: "Get the best out of yourself"

Mijn naam is Rudschen Rijke. Ik ben 26 jaar oud, geboren en getogen op Curaçao. Momenteel zit ik in de afstudeerfase van de masteropleiding Business Information Technology aan de Universiteit Twente te Enschede.

Hiervoor heb ik de opleiding computertechniek (technische informatica) aan de Saxion Hogeschool Enschede afgerond en wilde me daarna graag verdiepen in ‘the bigger picture’ door me meer te focussen op bedrijfskundige en organisatorische aspecten, die betrekking hebben op het gebruik en het inzetten van ICT binnen organisaties.

Van de heer Roy Evers kreeg ik het verzoek om een stukje te schrijven met een eventuele boodschap die ik aan anderen wil meegegeven. Deze opdracht heeft me een tijd lang aan het denken gezet. Immers, ik wilde een krachtige zinvolle boodschap aan anderen meegeven; een boodschap waar iedereen iets aan heeft. Na lang nadenken vielen mijn gedachten op de manier hoe ik zelf tegen het leven aankijk en door het leven probeer te gaan. Het betreft mijn streven om het beste (het maximale) uit mezelf te halen in alle mogelijke situaties.

Vroeger kreeg ik vaak van mijn ouders te horen dat ik over bepaalde dingen niet mocht klagen, aangezien er ergens op de wereld mensen zijn die, vergeleken met mij, het niet zo goed hebben. Hier geef ik ze groot gelijk in en ben ik hen heel erg dankbaar voor alles wat het leven mij tot nu toe gegeven heeft.

Maar wanneer het persoonlijke ontwikkelingen betreft op intellectueel, professioneel of op het gebied van sport vind ik wel dat je juist naar degenen moet kijken, die het beter doen dan jezelf (of eigenlijk beter zijn dan jezelf, het gaat hierbij immers niet om materiële zaken). Om het beste uit jezelf te halen op de net genoemde gebieden, moet je je juist meten met degenen die beter zijn en moet je hen proberen te overtreffen. Hierbij is het wel van essentieel belang dat je ethisch verantwoord handelt, zodat je niet verder moet leven met gewetenswroegingen.

Twee voorbeelden van wat ik bedoel:

Op het gebied van sport moet je je niet eeuwig blijven meten met degenen van wie je meerdere malen gewonnen hebt, maar zet de lat hoger voor jezelf door het tegen sterkere tegenstanders op te nemen.

Als je tot de 90% behoort, die een bepaalde test niet gehaald heeft, probeer jezelf niet te troosten door te zeggen dat je niet de enige bent, maar wees kritisch op jezelf dat je niet tot de 10% behoort die het wel gehaald heeft en zorg dat je de volgende keer wel tot de tweede groep behoort.

Niet iedereen is even competitief ingesteld en het niet halen van een gesteld doel hoeft niet altijd te betekenen dat je gefaald hebt. Laatst heb ik nog ergens gehoord dat je meestal meer leert uit de nederlagen die je geleden hebt, dan de overwinningen die je geboekt hebt. Nederlagen dienen gebruikt te worden om van je fouten te leren, zodat je een volgende keer beter kan presteren.

Samengevat, luidt mijn boodschap:
“Durf de uitdaging met jezelf aan te gaan, blijf de lat steeds hoger zetten en geef niet op. Indien het niet lukt, wees toch blij dat je het tenminste geprobeerd hebt en dat je het beste uit jezelf wist te halen op een bepaald gebied.”

Ter verduidelijking, ik bedoel met dit stuk helemaal niet dat je anderen geen succes moet gunnen, maar dat je jezelf óók succes gunt en dit mogelijk probeert te maken door het beste uit jezelf te halen, rekening houdend met anderen.
Het leven is kort, dus haal het maximale eruit en geniet er volop van!


Rudschen Rijke

A Thought for the day

"The rush to roll-out a telegraph wire between Maine and Texas. But what if Maine has nothing to say to Texas?"

Ralph Waldo Emerson (1803-1882)

(Ingezonden door Han van Dissel)

Konosé bo Isla 5: Curaçaose kunst

Hoe heet de Curaçaose kunstenaar die kunstvoorwerpen maakt uit afvalproducten zoals autovelgen etc.?


Photo by Mike Jacobs

Sluitingsdatum: donderdag 5 augustus 2004

Prijs: De eerste goede inzending ontvangt twee cadeaubonnen van 25 gulden ieder, te besteden bij Teatro Luna Blou.

Sponsor: Datelnet

Konosé bo Isla 4: antwoord

De schrijver van “Orashon di Mucha” is Ornelio ‘Kees’ Martina.
Het gedicht is gepubliceerd in de gedichtenbundel:

Alivio

Carilexis
P.O. Box 4221
Willemstad, Curaçao N.A.; 1999
ISBN: 99904-0-305-8

Helaas, geen winnaars.

Antillianen in Nederland: "Exotisch" Nederlands

Intussen is het al bijna acht jaar terug dat ik samen met een grote groep bursalen in een Boeing 747 van de KLM stapte om de overtocht naar Nederland te maken. Gedurende die periode heb ik in Enschede, Amsterdam en Rotterdam gewoond. Ik ben supporter van FC Twente (geweest), FC AJAX en tegenwoordig ook een heel klein beetje van FC Feyenoord.

In Enschede heb ik eerst op de UTwente gezeten, een halfjaar daarna de overgang naar de Hogeschool Enschede gemaakt, vervolgens na het afronden van mijn studie Commercieel Technische Bedrijfskunde, anderhalf jaar in de IT-consultancy gewerkt, en sinds twee jaar ga ik weer als “luie” student door het leven.

Momenteel ben ik bezig met het afstudeertraject voor het masterprogramma Arbeid, Organisatie en Management aan de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Erasmus Universiteit te Rotterdam, waarvoor ik binnenkort naar onze Dushi Kòrsou zal vertrekken. De gedachte al: Mambo Beach, zonsondergang, een heerlijk koude Amstel Light, swingende live muziek op de achtergrond, mijn gedachten dwalen af, Dennis je gaat ernaartoe om af te studeren!
 
In dit stuk wil ik een concrete boodschap meegeven aan zowel huidige als toekomstige studenten uit zowel de Nederlandse Antillen als Aruba, de Caraïbische Nederlanders. Deze boodschap is gebaseerd op mijn ervaringen op het Europese vaste land. Het betreft niet een visie van hoe het zou moeten, nee, het gaat om een concrete les die ik heb geleerd en wie weet kan een ander hier voordeel uit halen.
 
In de beginjaren van mijn studietijd had ik enige moeite met opmerkingen over en commentaar op mijn accent. Bij mij kwam het over alsof eenieder meer geïnteresseerd was in mijn afkomst, het leek alsof eenieder meteen door had dat ik “ergens” anders vandaan kwam, ik moet echter toegeven dat mijn uiterlijk mede een rol kan hebben gespeeld. Hierbij moet ik zeker de ruimte nemen om duidelijk te maken dat dit niets met het verloochenen van mijn afkomst te maken had, maar met mijn streven naar perfectionisme voor wat betreft het gebruik van de Nederlandse taal, met als gevolg dat ik mezelf eraantoe had aangezet om niet alleen de Nederlandse taal goed te beheersen maar ook te streven naar een accentloze uitspraak.
 
Met de tijd ben ik erachter gekomen dat dit streven naar perfectie niet helemaal gerechtvaardigd was. Voornamelijk als je zelf ervaart dat er verschillen binnen zo’n relatief klein landje als Nederland zijn. Na in Enschede, Amsterdam en Rotterdam te hebben gewoond, heb ik zelf ervaren dat, ten eerste de accenten in de steden anders zijn, en ten tweede enigszins gewijzigde vocabulaires ofwel dialecten worden gebruikt. En hierbij heb ik het nog niet over de provincies Limburg, Friesland en Zeeland gehad.
 
Om terug te komen op mijn drang om mijn Nederlands te “perfectioneren”: ik ben erachter gekomen dat het hebben van een accent een gegeven is, waarbij weliswaar in de loop van tijd verandering kan plaatsvinden, maar dit hoeft geen dilemma te zijn voor je verdere ontwikkeling. Communiceren is meer dan alleen uitspraak. Ik wil hierbij niet beweren dat het onbelangrijk is, maar andere aspecten van communicatie, je uitstraling en de daadwerkelijke inhoud van je boodschap zijn ook van belang, waardoor ook via andere facetten een bepaalde indruk kan worden achtergelaten. Wij hebben eenmaal te maken met een Caraïbische variant van de Nederlandse taal, dit is eenmaal een gegeven. Wat je ook hiertegen doet, je hebt het niet altijd in eigen hand. Probeer het meer op te vatten als de “exotische” variant, naast alle andere varianten en dialecten. Mijn boodschap is dat je je realiseert dat ons accent geen barrière hoeft te zijn, je kunt het compenseren met onder anderen de juiste uitstraling en inhoud. Met betrekking tot de Nederlandse taal zou ik als advies het volgende mee willen geven: oefening baart kunst!!
 
Met betrekking tot mijn perfectionistische houding heb ik ook de volgende les geleerd: streven naar perfectie kan eindeloos doorgaan, realiseer je dat perfectie moeilijk of zelfs nooit haalbaar is. Zelf heb ik ervaren dat de 80-20 regel daadwerkelijk van toepassing kan zijn: om het laatste 20 procent van je doel te bereiken heb je 80 procent van de tijd nodig. Met andere woorden: niets komt van zelf, je moet er hard voor werken, soms heb je geluk, maar dat moet je ook afdwingen. In bepaalde gevallen moet je echter ook met minder tevreden stellen.

In dit stuk heb ik getracht een levenservaring met jullie te delen. Ik heb aangegeven dat wij als Caraïbische Nederlanders ook een eigen variant op de Nederlandse taal hebben en dat dit geen belemmering voor je verdere ontwikkeling hoeft te zijn. Verder heb ik getracht mijn perfectionistische houding te koppelen aan mijn streven naar verbetering van de Nederlandse taal, waarbij ik heb aangeven je niet altijd naar perfectionisme moet streven. Ik wil niet beweren dat je je doelen niet moet nastreven maar dat je realistisch moet blijven. Wees dus realistisch en probeer tegelijkertijd al je kansen met handen en voeten te grijpen.
 


Dennis Wever

Hóbennan positivo i aktivo na Kòrsou

Hopi biaha tin kritiká ku hóbennan na Kòrsou no ta tuma inisiativa pa hasi kosnan positivo. Aunke ku esaki no ta bèrdat hopi hende ta mira esaki si komo un realidat.
Pero un ehèmpel ku ta kontradesí esaki ta e último inisiativa di un grupo di hóben di UNA a tuma e inisiativa pa organisá un asina yama Creative Battle Field Curaçao 2004.
 
Creative Battle Field Curaçao 2004 tin intenshon pa stimulá hóbennan demostrá nan talento artístiko riba kòmpiuter.
Vários hóben ta hasi uso di kòmpiuter y mas y mas nos por mira nan ta krea produktonan masha kreativo y interesante. Nos por referí akinan na wèp saitnan ku hóbennan ta traha den nan ora liber y ku mayoria biaha por haña akseso na nan via di Internèt.Un par di ehèmpel di esaki ta:

darecuracao
sukudesign
dituruntiki
pitopolo
salsimas

A Thought for the day

"In Nederland mag niks, maar is alles toegestaan."  


Simon Carmiggelt

Skirbi sin por lesa

Pa bo si(ñ)a lesa di nobo ta un kos ku bo no por imagina bo mes kiko esaki ta nifika. Tur hende lo ta pensa ku lo (no) tin nada den (esaki). Ora ku mi a kere ta un asuntu di alfabet i ta basta bo no ta lubida nos ta kla, mi tabata hopi eukabika (ekiboká).
Ora ku mi a logra lesa a,b,c, ets. mi a ripara ku por ehembel (ehempel) mi por bisa a,b,c, di dilanti bai atras(,) pero no di atras bai dilanti. Ora ku mi kere ku bisa a,b,c, dor di den otro (ta) otro broblema (problema) ta surgi, bo ta keda pegá. Mi mes no por a imagina mi mes ku ta kanta mi tabata kanta a,b,c, pasobra ku mi (siña) e leternan den manera ku nan ta poné o di type (taip) bo no ta sali afó.



Fragment (pag. 45-46) uit Skirbi sin por lesa, Angel R. Salsbach, 2004.
Drukkerij De Curaçaosche Courant NV, ISBN 99904-0-541-7.

Summer course Kòrsologie. Les 2: De naam "Curaçao".

De herkomst van de naam “Curaçao” zal altijd wel een mysterie blijven. Er zijn echter veel gissingen en allerlei (sterke) verhalen doen de ronde, variërend van een Spaanse priester die door de Indianen gevangen is genomen en geroosterd op een open vuur (Cura-Asado) tot Curazón (Hart), omdat Curaçao midden tussen de zustereilanden Aruba en Bonaire ligt.

De theorie dat de naam haar oorsprong vond bij de Indianen is echter aannemelijker. In een brief geschreven in 1513, vermeldt Juan de Ampués aan de koning van Spanje dat er een aantal Indianen, van oorsprong van het eiland “Curaçao”, voor hem werkten en dat zij zichzelf “Indios Curaçao” noemden.

Ook de Spaanse priester Bartolomeo de Las Casas vermeldt in zijn boek “Historia de las Indias” dat de Indianen hun eiland “Curaçao” noemden.

Wij mogen dus aannemen dat de naam “Curaçao” van Indiaanse origine is.

Music

“What is music to you? What would you be without music? Music is everything. Nature is music (cicadas in the tropical night). The sea is music, the wind is music. The rain drumming on the roof and the storm raging in the sky are music. Music is the oldest entity. The scope of music is immense and infinite. It is the ‘Esperanto’ of the world.”


Duke Ellington

Konosé bo Isla 4: Orashon di Mucha

Wij kunnen ons allemaal het gedicht "Orashon di Mucha" herinneren uit onze jeugd, vaak gedeclameerd door Elis Juliana. De jongeren onder ons moeten bij hun ouders te rade gaan.

Orashon di Mucha

Papa Dios, masha danki
Pa e dia ku b’a dunami
Mi sa ku awe nochi
Bo angelnan lo bin wardami

Papa Dios, pa mi mamachi
Bida i salú mi ke
Hasi tambe pa papachi
Haña un bon trabou lihé

Laga Bòbi su pia kura
I lag’e outo ku a dal e
Kuri dal den un palu kibra
E doño mester di un bon kastigu
Mi no ke p’é muri sí

M’a tende mi mamachi pidi
Pa Chichi haña un yònkuman
M’a mira Bòi ta sunchi Chichi
Hasi pa e bin pidi man.

I Papa Dios, un kos sekretu
Mi ta pidiéle ketu ketu
E vas den sala a kai kibra;
Mi n’ por yuda, Papa Dios!
Ku guma di fli m’a plak e atrobe
Hasi pa e pega bon
Pa mamachi n’ ripará.
Ma kòrda bon
Esei ta den nos dos
Eh, Papa Dios?

Vraag: Wie is de schrijver van dit gedicht?

Sluitingsdatum: woensdag 21 juli 2004

Prijs: De eerste goede inzending ontvangt twee cadeaubonnen van 25 gulden ieder, te besteden bij Teatro Luna Blou.

Sponsor: Datelnet

Konosé bo Isla 3: antwoord

Het antwoord is: "Liefde in tijden van cholera" uit 1985.

Wij hebben een winnaar! Marc de Winter van Curanet, een trouwe lezer van Learn for Fun.

Marc, proficiaat. Wij bellen je om je prijs in ontvangst te nemen.

A Thought for the day

De beste wijze om iets te leren is er les in te geven.

(Seneca)

Wie traint de trainer? (2)

Nou ja, dat doen Gerard Baars en Maarten van de Ven van het OECD.

Maarten en Gerard aan het werk.

Vandaag is bij het OECD (Onderwijskundig Expertise Centrum Rotterdam), verbonden aan de Erasmus Universiteit, de startbijeenkomst van het "Train the trainer" traject in e-learning gestart. Deze bijeenkomst duurt één week. Twaalf Antillianen, kersvers uit Curaçao (behalve Debbie dan, zij komt kersvers uit Delft), nemen hieraan deel.

Debbie uit Delft.

De doelstellingen van het traject zijn:
* Verdiepen van en reflectie op de eigen ervaring als lerende in verschillende rollen (ontwerper, uitvoerder/begeleider, deelnemer) in een elektronische leeromgeving;
* Verdiepen van de didactische kennis in relatie tot e-learning.

Hierbij beoogen de train the trainer trainers de volgende resultaten te behalen:
* Een train the trainer opzet voor de eigen instelling;
* Concrete ervaringen in e-learningtrajecten vanuit verschillende rollen;
* Concrete workshops die binnen de eigen kunnen worden gebruikt;
* Rapport met reflecties op het train the trainer traject.

Géén kattenpis dus. Het wordt hard werken deze week.

Het gehele traject bestaat, naast de startbijeenkomst van deze week, uit nog vier workshops. Het geheel wordt in februari 2005 afgesloten met een face-to-face bijeenkomst (zo heet dat in het e-learnings) op Curaçao. Dan mag Debbie over komen. Eerlijk is eerlijk.

Chinto, Gibi en Hans, face to face.

Summer course Kòrsologie. Les 1: Het ontstaan van Curaçao.

De top van een onderzeese berg

De benedenwindse eilanden, Aruba, Curaçao en Bonaire, zijn ongeveer 100 miljoen jaren geleden ontstaan, toen door scheuren in de bodem van de oceaan vulkanisch materiaal ontsnapte. Dit materiaal vormde onderzeese bergen. Ongeveer 75 miljoen jaren geleden kwamen de toppen van deze bergen boven de waterspiegel. Eerst het westelijke en het oostelijke gedeelte van het eiland (Banda ‘Bou en Banda ‘Riba). Veel later pas, ongeveer 2 miljoen jaren geleden, kwam het middengedeelte boven water en vormde een verbinding tussen de twee oudere gedeelten. Curaçao is dus in feite de top van een onderzeese berg.

Ongeveer 2 miljoen jaren geleden, gedurende de ijstijden, zakte de waterspiegel van de aarde door ijsvorming op de polen. Later toen het ijs begon te smelten steeg de waterspiegel weer. Dit fenomeen herhaalde zich een aantal keren en is de oorzaak van de plateauvorming op Curaçao. De oppervlakte van Curaçao bestaat uit drie plateau’s die duidelijk te zien zijn vanaf de vlakte van Hato ter hoogte van Tera Korá.


Vlakte van Hato (vraag: waar is het derde plateau?)

A Thought for the day.

"You're not to be so blind with patriotism that you can't face reality. Wrong is wrong, no matter who does it or says it."


Malcolm X (1925-1965)

Ready for the North Sea Jazz Festival?

Bessie Smith

Kompader’s guide to singing the Blues.

If you are new to Blues music, or like it but never really understood the why and wherefores, here are some very fundamental rules:

1. Most Blues begin with: "Woke up this morning..."

2. "I got a good woman" is a bad way to begin the Blues, unless you stick something nasty in the next line like, "I got a good woman, with the meanest face in town."

3. The Blues is simple. After you get the first line right, repeat it. Then find something that rhymes - sort of:
"Got a good woman with the meanest face in town.
Yes, I got a good woman with the meanest face in town.
Got teeth like Margaret Thatcher and she weigh 500 pound."

4. The Blues is not about choice. You stuck in a ditch, you stuck in a ditch...ain't no way out.

5. Blues cars: Chevys, Fords, Cadillacs and broken-down trucks.
Blues don't travel in Volvos, BMWs, or Sport Utility Vehicles. Most Blues transportation is a Greyhound bus or a southbound train.
Jet aircraft and state-sponsored motor pools ain't even in the running. Walkin' plays a major part in the Blues lifestyle. So does fixin' to die.

6. Teenagers can't sing the Blues. They ain't fixin' to die yet. Adults
sing the Blues. In Blues, "adulthood" means being old enough to get the electric chair if you shoot a man in Memphis.

7. Blues can take place in New York City but not in Hawaii or anywhere in Canada. Hard times in Minneapolis or Seattle is probably just clinical depression.
Chicago, St. Louis, Kansas City, Memphis, and Nawlins are still the best places to have the Blues. You cannot have the Blues in any place that don't get rain.

8. A man with male pattern baldness ain't the Blues. A woman with male pattern baldness is.
Breaking your leg 'cause you were skiing is not the Blues. Breaking your leg 'cause a alligator be chomping on it is.

9. You can't have no Blues in an office or a shopping mall. The lighting is wrong. Go outside to the parking lot or sit by the dumpster.

10. Good places for the Blues
a. Highway
b. Jailhouse
c. Empty bed
d. Bottom of a whiskey glass

11. Bad places for the Blues
a. Nordstrom
b. Gallery openings
c. Ivy League institutions
d. Golf courses

12. No one will believe it's the Blues if you wear a suit, 'less you happen to be an old person, and you slept in it.

13. Do you have the right to sing the Blues?
Yes, if:
a. You’re older than dirt
b. You’re blind
c. You shot a man in Memphis
d. You can't be satisfied
No, if:
a. You have all your teeth
b. You were once blind but now can see
c. The man in Memphis lived
d. You have a 401K or trust fund

14. Blues is not a matter of color. It's a matter of bad luck.
Tiger Woods cannot sing the Blues. Sonny Liston could have. Ugly white people also got a leg up on the Blues.

15. If you ask for water and your darlin' gives you gasoline, it's the
Blues. Other acceptable Blues beverages are:
a. Cheap wine
b. Whiskey or bourbon
c. Muddy water
d. Black coffee

The following are NOT Blues beverages:
a. Perrier
b. Chardonnay
c. Snapple
d. Slim Fast

16. If death occurs in a cheap motel or a shotgun shack, it's a Blues death.
Stabbed in the back by a jealous lover is another Blues way to die.
So are the electric chair, substance abuse and dying lonely on a broken-down cot.
You can't have a Blues death if you die during a tennis match or while getting liposuction.

17. Some Blues names for women:
a. Sadie
b. Big Mama
c. Bessie
d. Fat River Dumpling

18. Some Blues names for men:
a. Joe
b. Willie
c. Little Willie
d. Big Willie

19. Persons with names like Michelle, Amber, Jennifer, Debbie, and Esther can't sing the Blues no matter how many men they shoot in Memphis.

20. Blues Name Starter Kit
a. Name of physical infirmity (Blind, Cripple, Lame, etc.)
b. First name (see above) plus name of fruit (Lemon, Lime, Kiwi??, etc.)
c. Last name of President (Jefferson, Johnson, Fillmore, etc.)
For example: Blind Lemon Jefferson, Pegleg Lemon Johnson or Cripple Kiwi Fillmore, etc.


Blind Lemon Jefferson

Reactie op "Studenten van de UNA en de PA, iets voor jullie?"

Edwina Molina:

Roy, allereerst gefeliciteerd met jouw web log, vooral vanwege het educatieve en informatieve karakter ervan. En graag lever ik dan ook mijn bijdrage en wel als reactie op jouw stuk ”Studenten van de UNA en de PA, iets voor jullie?”

Roy, ik vind het ook een fantastisch project en ik doe een paar stappen terug, naar de basis om de doorstroom naar het middelbare onderwijs mogelijk te maken. Ik heb in het verleden op Curaçao een stichting opgericht. Met een mooie en pakkende naam, één die de lading dekt zowel in het Papiamentu als in het Nederlands: Empuhe/“Steuntje in de rug”. Aan het hoofd van deze stichting staat nu dominee Vassell, van de K-Center op Curaçao. Het is zeker de moeite waard om pastoor Vassell een bezoek te brengen om nader kennis te maken met dit project.

De doelstelling van stichting “Empuhe” is het voorkomen van reproductie van armoede door het financieren van onderwijs voor leerlingen met leercapaciteiten uit minima huishoudens. Zoals je wellicht bekend, ontvangt een alleenstaande moeder met kinderen € 250 per maand aan onderstand, net genoeg om niet dood van te gaan. Moeder moet dan zien bij te klussen om het hoofd boven water te houden. Ik heb het hier over de moeder, omdat het vaak om alleenstaande moeders gaat.

Ik heb ooit eens voorgesteld om actief verhaal onderhoudsplicht te introduceren op Curaçao. Volgens mij zal dit het effect hebben van een voorbehoedsmiddel voor mannen! Het is gebleken dat wanneer moeder geen geld heeft om schooluniform, schoeisel of iets dergelijks aan te schaffen zij het kind dan thuis houdt. Het kind is dan zogenaamd ziek!

Stichting Empuhe/Steuntje in de rug financiert scholing voor leerlingen met leercapaciteiten vanaf de derde klas basisonderwijs (Nafl. 350). Mavo, Havo, MTS, BVO-D en LTS T-stroom komen in aanmerking voor Nafl. 900, allen op jaarbasis. Mavo en MTS leerlingen komen ook in aanmerking voor een studiebeurs, maar het gebeurt heelas wel eens dat de ouder of het kind te laat deze studiebeurs heeft aangevraagd. Wij vangen in dit soort gevallen op en ondersteunen bij de aanvraag voor het komende schooljaar.

Leerlingen bij wie de thuissituatie schrijnend is krijgen naschoolse opvang aangeboden. Ze krijgen warm eten en een broodmaaltijd aan het eind van de middag. De leerlingen worden van school gehaald en tegen een uur of zeven 's avonds thuis voor de deur afgezet. In de vakantieperiode zijn er speciale vakantie-activiteiten. Overigens de ouder(s) krijgen geen cent in hun handen. De schoolleiding ontvangt het geld en de leraren doen dan op vrijwillige basis inkopen met de leerlingen. De middelbare scholieren doen dit vaak zelf en overlegggen de kassabonnen.

Het kind uit minima, lees arm, gezin wordt direct geholpen om door te kunnen stromen naar middelbaar en soms zelfs naar hoger beroepsonderwijs. En zoals eerder aangegeven hebben wij zodoende reproductie van armoede kunnen voorkomen. Één van de eerste leerlingen die vanaf de derde klas basisonderwijs (hier in Nederland groep 8?) door ons ondersteund werd, is mijn grote trots. Dit jaar behaalt zij haar VWO diploma! Deze leerlinge stroomde namelijk na basisonderwijs gelijk door naar de Havo en kort daarna naar VWO. En ik heb meer van dit soort voorbeelden.

Wie betaalt? De private sector via fondsenwerving, terwijl de naschoolse opvang gefinancierd wordt door een Europees-nederlands miljonair echtpaar, woonachtig op Curaçao. Overigens maakt het dit echtpaar niet uit dat het aantal leerlingen toeneemt.

Hoe ik op dit idee gekomen ben? Ik ben zelf een leerlinge die vroeger met een Shellbeurs haar middelbaar onderwijs heeft kunnen volgen. Dit had anders echt niet gekund, omdat mijn vader dit niet kon betalen. Het betreft hier dan ook een succesformule waar studenten van PA zeker een belangrijke rol kunnen spelen in de huiswerkbegeleiding. Wie weet leggen zij zodoende de basis voor een PA of UNA student.