Antillianen in Nederland: "Exotisch" Nederlands
Intussen is het al bijna acht jaar terug dat ik samen met een grote groep bursalen in een Boeing 747 van de KLM stapte om de overtocht naar Nederland te maken. Gedurende die periode heb ik in Enschede, Amsterdam en Rotterdam gewoond. Ik ben supporter van FC Twente (geweest), FC AJAX en tegenwoordig ook een heel klein beetje van FC Feyenoord.
In Enschede heb ik eerst op de UTwente gezeten, een halfjaar daarna de overgang naar de Hogeschool Enschede gemaakt, vervolgens na het afronden van mijn studie Commercieel Technische Bedrijfskunde, anderhalf jaar in de IT-consultancy gewerkt, en sinds twee jaar ga ik weer als “luie” student door het leven.
Momenteel ben ik bezig met het afstudeertraject voor het masterprogramma Arbeid, Organisatie en Management aan de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Erasmus Universiteit te Rotterdam, waarvoor ik binnenkort naar onze Dushi Kòrsou zal vertrekken. De gedachte al: Mambo Beach, zonsondergang, een heerlijk koude Amstel Light, swingende live muziek op de achtergrond, mijn gedachten dwalen af, Dennis je gaat ernaartoe om af te studeren!
In dit stuk wil ik een concrete boodschap meegeven aan zowel huidige als toekomstige studenten uit zowel de Nederlandse Antillen als Aruba, de Caraïbische Nederlanders. Deze boodschap is gebaseerd op mijn ervaringen op het Europese vaste land. Het betreft niet een visie van hoe het zou moeten, nee, het gaat om een concrete les die ik heb geleerd en wie weet kan een ander hier voordeel uit halen.
In de beginjaren van mijn studietijd had ik enige moeite met opmerkingen over en commentaar op mijn accent. Bij mij kwam het over alsof eenieder meer geïnteresseerd was in mijn afkomst, het leek alsof eenieder meteen door had dat ik “ergens” anders vandaan kwam, ik moet echter toegeven dat mijn uiterlijk mede een rol kan hebben gespeeld. Hierbij moet ik zeker de ruimte nemen om duidelijk te maken dat dit niets met het verloochenen van mijn afkomst te maken had, maar met mijn streven naar perfectionisme voor wat betreft het gebruik van de Nederlandse taal, met als gevolg dat ik mezelf eraantoe had aangezet om niet alleen de Nederlandse taal goed te beheersen maar ook te streven naar een accentloze uitspraak.
Met de tijd ben ik erachter gekomen dat dit streven naar perfectie niet helemaal gerechtvaardigd was. Voornamelijk als je zelf ervaart dat er verschillen binnen zo’n relatief klein landje als Nederland zijn. Na in Enschede, Amsterdam en Rotterdam te hebben gewoond, heb ik zelf ervaren dat, ten eerste de accenten in de steden anders zijn, en ten tweede enigszins gewijzigde vocabulaires ofwel dialecten worden gebruikt. En hierbij heb ik het nog niet over de provincies Limburg, Friesland en Zeeland gehad.
Om terug te komen op mijn drang om mijn Nederlands te “perfectioneren”: ik ben erachter gekomen dat het hebben van een accent een gegeven is, waarbij weliswaar in de loop van tijd verandering kan plaatsvinden, maar dit hoeft geen dilemma te zijn voor je verdere ontwikkeling. Communiceren is meer dan alleen uitspraak. Ik wil hierbij niet beweren dat het onbelangrijk is, maar andere aspecten van communicatie, je uitstraling en de daadwerkelijke inhoud van je boodschap zijn ook van belang, waardoor ook via andere facetten een bepaalde indruk kan worden achtergelaten. Wij hebben eenmaal te maken met een Caraïbische variant van de Nederlandse taal, dit is eenmaal een gegeven. Wat je ook hiertegen doet, je hebt het niet altijd in eigen hand. Probeer het meer op te vatten als de “exotische” variant, naast alle andere varianten en dialecten. Mijn boodschap is dat je je realiseert dat ons accent geen barrière hoeft te zijn, je kunt het compenseren met onder anderen de juiste uitstraling en inhoud. Met betrekking tot de Nederlandse taal zou ik als advies het volgende mee willen geven: oefening baart kunst!!
Met betrekking tot mijn perfectionistische houding heb ik ook de volgende les geleerd: streven naar perfectie kan eindeloos doorgaan, realiseer je dat perfectie moeilijk of zelfs nooit haalbaar is. Zelf heb ik ervaren dat de 80-20 regel daadwerkelijk van toepassing kan zijn: om het laatste 20 procent van je doel te bereiken heb je 80 procent van de tijd nodig. Met andere woorden: niets komt van zelf, je moet er hard voor werken, soms heb je geluk, maar dat moet je ook afdwingen. In bepaalde gevallen moet je echter ook met minder tevreden stellen.
In dit stuk heb ik getracht een levenservaring met jullie te delen. Ik heb aangegeven dat wij als Caraïbische Nederlanders ook een eigen variant op de Nederlandse taal hebben en dat dit geen belemmering voor je verdere ontwikkeling hoeft te zijn. Verder heb ik getracht mijn perfectionistische houding te koppelen aan mijn streven naar verbetering van de Nederlandse taal, waarbij ik heb aangeven je niet altijd naar perfectionisme moet streven. Ik wil niet beweren dat je je doelen niet moet nastreven maar dat je realistisch moet blijven. Wees dus realistisch en probeer tegelijkertijd al je kansen met handen en voeten te grijpen.
Dennis Wever
In Enschede heb ik eerst op de UTwente gezeten, een halfjaar daarna de overgang naar de Hogeschool Enschede gemaakt, vervolgens na het afronden van mijn studie Commercieel Technische Bedrijfskunde, anderhalf jaar in de IT-consultancy gewerkt, en sinds twee jaar ga ik weer als “luie” student door het leven.
Momenteel ben ik bezig met het afstudeertraject voor het masterprogramma Arbeid, Organisatie en Management aan de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Erasmus Universiteit te Rotterdam, waarvoor ik binnenkort naar onze Dushi Kòrsou zal vertrekken. De gedachte al: Mambo Beach, zonsondergang, een heerlijk koude Amstel Light, swingende live muziek op de achtergrond, mijn gedachten dwalen af, Dennis je gaat ernaartoe om af te studeren!
In dit stuk wil ik een concrete boodschap meegeven aan zowel huidige als toekomstige studenten uit zowel de Nederlandse Antillen als Aruba, de Caraïbische Nederlanders. Deze boodschap is gebaseerd op mijn ervaringen op het Europese vaste land. Het betreft niet een visie van hoe het zou moeten, nee, het gaat om een concrete les die ik heb geleerd en wie weet kan een ander hier voordeel uit halen.
In de beginjaren van mijn studietijd had ik enige moeite met opmerkingen over en commentaar op mijn accent. Bij mij kwam het over alsof eenieder meer geïnteresseerd was in mijn afkomst, het leek alsof eenieder meteen door had dat ik “ergens” anders vandaan kwam, ik moet echter toegeven dat mijn uiterlijk mede een rol kan hebben gespeeld. Hierbij moet ik zeker de ruimte nemen om duidelijk te maken dat dit niets met het verloochenen van mijn afkomst te maken had, maar met mijn streven naar perfectionisme voor wat betreft het gebruik van de Nederlandse taal, met als gevolg dat ik mezelf eraantoe had aangezet om niet alleen de Nederlandse taal goed te beheersen maar ook te streven naar een accentloze uitspraak.
Met de tijd ben ik erachter gekomen dat dit streven naar perfectie niet helemaal gerechtvaardigd was. Voornamelijk als je zelf ervaart dat er verschillen binnen zo’n relatief klein landje als Nederland zijn. Na in Enschede, Amsterdam en Rotterdam te hebben gewoond, heb ik zelf ervaren dat, ten eerste de accenten in de steden anders zijn, en ten tweede enigszins gewijzigde vocabulaires ofwel dialecten worden gebruikt. En hierbij heb ik het nog niet over de provincies Limburg, Friesland en Zeeland gehad.
Om terug te komen op mijn drang om mijn Nederlands te “perfectioneren”: ik ben erachter gekomen dat het hebben van een accent een gegeven is, waarbij weliswaar in de loop van tijd verandering kan plaatsvinden, maar dit hoeft geen dilemma te zijn voor je verdere ontwikkeling. Communiceren is meer dan alleen uitspraak. Ik wil hierbij niet beweren dat het onbelangrijk is, maar andere aspecten van communicatie, je uitstraling en de daadwerkelijke inhoud van je boodschap zijn ook van belang, waardoor ook via andere facetten een bepaalde indruk kan worden achtergelaten. Wij hebben eenmaal te maken met een Caraïbische variant van de Nederlandse taal, dit is eenmaal een gegeven. Wat je ook hiertegen doet, je hebt het niet altijd in eigen hand. Probeer het meer op te vatten als de “exotische” variant, naast alle andere varianten en dialecten. Mijn boodschap is dat je je realiseert dat ons accent geen barrière hoeft te zijn, je kunt het compenseren met onder anderen de juiste uitstraling en inhoud. Met betrekking tot de Nederlandse taal zou ik als advies het volgende mee willen geven: oefening baart kunst!!
Met betrekking tot mijn perfectionistische houding heb ik ook de volgende les geleerd: streven naar perfectie kan eindeloos doorgaan, realiseer je dat perfectie moeilijk of zelfs nooit haalbaar is. Zelf heb ik ervaren dat de 80-20 regel daadwerkelijk van toepassing kan zijn: om het laatste 20 procent van je doel te bereiken heb je 80 procent van de tijd nodig. Met andere woorden: niets komt van zelf, je moet er hard voor werken, soms heb je geluk, maar dat moet je ook afdwingen. In bepaalde gevallen moet je echter ook met minder tevreden stellen.
In dit stuk heb ik getracht een levenservaring met jullie te delen. Ik heb aangegeven dat wij als Caraïbische Nederlanders ook een eigen variant op de Nederlandse taal hebben en dat dit geen belemmering voor je verdere ontwikkeling hoeft te zijn. Verder heb ik getracht mijn perfectionistische houding te koppelen aan mijn streven naar verbetering van de Nederlandse taal, waarbij ik heb aangeven je niet altijd naar perfectionisme moet streven. Ik wil niet beweren dat je je doelen niet moet nastreven maar dat je realistisch moet blijven. Wees dus realistisch en probeer tegelijkertijd al je kansen met handen en voeten te grijpen.
Dennis Wever
posted by Roy Evers at 10:15 AM
0 comments:
Post a Comment
<< Home