Alleen

Hoog in de heldere blauwe lucht
praat een adelaar tegen zichzelf.
Ik moet wel, zegt hij met een zucht,
er is verder niemand onder dit gewelf.

Kijk naar die kippen, een knus gekrioel,
was ik een haan, ik had het voor het zeggen.
Nooit meer eenzaam, een heerlijk gevoel,
ik zou de kippen in drievoud laten leggen.

De haan kijkt omhoog en ziet een adelaar,
een zegen, denkt hij, alleen op de wereld.
Nooit meer gekakel, haast wel ondenkbaar,
misschien af en toe een hoentje dat belt.

Professor K.