De laatste Antilliaan

Wan, de laatste Antilliaan
een toeristische attractie
‘s avonds aan de bar.
Hij vertelde dan van vroeger
toen alles beter was
van rode vis met funchi
en van gebakken banaan
van cactussoep en yòrki
en van gestoofde leguaan.
‘Bah, jakkes, wat een troep
geef mij maar liever erwtensoep
vind je dat ook niet, Joep?’
Wan kreeg dan waterlanders
ook typisch Antilliaans.
‘Die vent is gek
Wan, ga naar je huis.’
Maar Wan had geen thuis.
Toen kwam het trieste nieuws
in de buurt van De Savaan
hadden studenten uit Holland
nog een Antilliaan ontdekt
en was Wan niet meer
de laatste Antilliaan.
Wan raakte aan de drank
en ook aan lagerwal
daar vond de Antilliaanse hem
want de andere Antilliaan
bleek een Antilliaanse te zijn.
Zij kreeg medelijden
hij werd verliefd
zij kregen vele kindertjes.
Zo kwam het dat de Antilliaan
weer een plekje kreeg
in zijn eigen land.

K.