Krioyo van Izaline Calister, muziek om naar te luisteren.

Muziek om naar te luisteren? “Onzin”, zeggen de vrienden waarmee ik aan de bar zit te luisteren naar de nieuwe CD van Izaline Calister, “muziek is om op te dansen.” “Jij houdt niet van dansen, daarom zeg je dat!”

-- Een notitie voor de duidelijkheid: ik hou best van dansen, maar het ceremonieel erom heen vind ik belachelijk. Op een feest, zodra de muziek begint, staat er een horde mannen op richting de vrouwen. Je wordt met de massa meegesleurd. Op een afstand wenk je naar een dame (die onophoudelijk op een kauwgum zit te malen), wat zoiets betekent als “wil je met mij dansen?”. Zij kijkt opvallend de andere kant op, wat op zijn beurt weer betekent dat je een paar stappen dichterbij moet doen. Zij wilt namelijk niet de risico lopen dat je naar een andere staat te wenken, zo slim zijn ze wel. Dus je komt een paar stappen dichterbij en wenkt weer. Intussen is de muziek halverwege. Zij reageert op je wenk en staat op zijn elfendertigst op en loopt naar de dansvloer. Jij er achteraan. Tegen de tijd dat jullie op de dansvloer aankomen is de plaat afgelopen.--

Maar goed, de discussie tussen de dansers en de luisteraars is begrijpelijk en uit te leggen. Zitten luisteren naar muziek komt uit Europa en de aanstekelijke dansritmes komen uit Afrika. Op Curaçao zijn wij een mengelmoes van culturen, dus beide vormen komen door elkaar voor.

Dit heeft Izaline heel goed weten te vertolken met haar productie “Krioyo”: dansmuziek om naar te luisteren of luistermuziek om op te dansen, hoe je het wilt.
Behalve de ballades. Pure luistermuziek! Daar moet je relaxed en ongestoord van genieten. Izaline op haar best, prachtig!
Maar mijn vrienden geven zich niet zo gauw gewonnen. “De hele avond naar ballades luisteren is ook saai, daar val je van in slaap.”
Gelijk hebben zij en dat is juist het mooie van de CD, de afwisseling: “Afro-Caribbean Rhythms and Ballads from Curaçao”. Af en toe hoor je vertrouwde melodieën. Zo meende ik ergens de bekende carnavalshit “Karosa mi ta”(was die niet van Mr. Saab?) te herkennen. Ook de tumba van Doble RR, “Mi Sòpi”, staat erop. Deze hadden ze wel beter “Mijn Soep” kunnen noemen, want de vertolking is een beetje van ‘lekker huppelen jongens”, over dansen gesproken.

Al met al mooie en goede muziek, vertolkt door professionele Antilliaanse musici en zelfs violen op de achtergrond.