Hoe wordt drinkwater geproduceerd bij Aqualectra?

(Click op het plaatje om het te vergroten)

1. Vanuit de raffinaderij Isla ontvangt Aqualectra Production stookolie (“Industrial Fuel Oil” en gasolie) via pijpleidingen.

2. Deze IFO en gasolie worden in een 8-tal tanken opgeslagen op het terrein van Aqualectra Production.

3. In de vuurhaard van de ketel, wordt de IFO verbrand, waar veel warmte vrijkomt. Hier bevinden zich vlammen en hete gassen en de temperatuur is hier in de vuurhaard zeer hoog, ongeveer 1600 oC.

4. Het ketelwater dat de ketel instroomt wordt verwarmd door de hete gassen en stroomt door de ketelpijpen naar de keteldrum. Deze keteldrum is voorzien van hoog kwaliteit water aan de onderzijde en stoom aan de bovenzijde.

5. Nadat het ketelwater stoom is geworden wordt deze stoom verder verwarmd. Dit heet oververhitten van de stoom. De hoofdstoomleiding transporteert deze oververhitte stoom van 90 bar en 530 graden Celsius naar de turbine.

6. De stoomturbine-generator is een krachtwerktuig waarbij eerst potentiële energie omgezet wordt in kinetische energie om vervolgens in de turbine mechanische arbeid te verrichten (de turbine gaat dan draaien). In de generator die ook meedraait met de turbine wordt deze mechanische energie omgezet in electrische energie (electrische stroom wordt hierbij gevormd net als bij een dynamo).

7. De (step-up) transformator zorgt voor het verhogen van de opgewekte spanning of voltage van 10500 volt (10,5 KV) naar een transportspanning van 30000 Volt (30KV). Andere transformato-ren die dichter staan bij de huishoudens dus de klant voor het wederom verlagen van de spanning tot onze gebruiksspanning van 110 Volt.

8. Waar het uiteindelijk om gaat is dat wij met zijn allen kunnen beschikken over voldoende electrisch licht en electrische stroom.

9. Nadat de stoom de turbine heeft laten draaien en heel veel van zijn energie aan het electriciteitsproductieproces heeft afgestaan, verlaat de stoom de turbine via de lag druk stoom- leiding en gaat naar de warmtewisselaar van de verdamper ter verwarming van het zeewater tot een temperatuur van 110 graden celsius.
Door de expansie in de turbine dalen de druk en de temperatuur van de stoom tot respectievelijk circa anderhalve bar en 155 graden celsius.

10. In deze voorwarmer van de verdamper wordt het zeewater verhit tot de bedrijfstemperatuur. Door het afstaan van al zijn energie (temperatuur), condenseert vervolgens de stoom en wordt weer water (de stoom wordt condensaat).

11. Via ondergrondse leidingen die onder het wegdek bij Koredor lopen, stroomt zeewater vanuit het inlaatkanaal dat in verbinding staat met open zee, in een basin. Hier wordt het zeewater gefiltreerd en gedisinfecteerd met chloorgas, waarna het zeewater naar de verdamper wordt gepompt.

12. Dit is het hete brijn afkomstig uit de warmtewisselaar van de verdamper, de “brijnheater” die zich in één van de vele kamers van de MSF-verdamper bevindt (bv. 36-kamers)
Brijn betekent ingedikte zoutwater. Het warme zeewater gaat in deze eerste kamer spontaan koken (omdat er hier een beetje onderdruk heerst ). Massa’s waterdamp stijgen op en komen in contact met koudere koelwaterpijpen waar zeewater doorheen stroomt. Deze waterdamp koelt af tegen het koudere oppervlak van de pijpenbundel die zich aan de bovenzijde van de verdamperkamer bevindt. Een mist van waterdruppeltjes stroomt tot een sprankelende stroom destilaat (zoetwater) die na iedere kamer verder aangroeit. Afhankelijk van het aantal kamers gebeurt dit bv. 30 keer hetzelfde.In iedere kamer speelt dit dus zich af, maar bij steeds lagere temperaturen en steeds lagere drukken (grotere luchtledigheid).

13. Dit is een schematische voorstelling van de pijpenbundel die zich bevindt bovenin in de MSF-verdamperkamer waar het destillatieproces plaatsvindt. (koken, verdampen, stijgende damp, afkoelen aan de pijpenwand, condenseren tot destillaat om vervolgens als water uit de verdamper te worden verwijderd.)

14. Zoals reeds verhaald, stroomt het gevormde destillaat van elke kamer door in de destilaatopvang-bak. Hier wordt dus het destilaat opgevangen.

15. Het destilaat dat uit de verdamper komt heeft geen smaak en is ook niet gezond om te drinken. Er moet eerst smaak aan dit water worden toegevoegd en het moet een bepaalde hardheid bezitten (2,5 tot 3,5 graden Duits). Om dit te bereiken moeten chemicalien aan het ruwwater (water dat uit de verdamper is gekomen maar nog niet is nabehandeld) worden toegevoegd. Calciumcarbonaat en Magnesiumhydroxide verhogen de hardheid en geven smaak aan het drinkwater. Bij punt 15 wordt het ruwwater eerst aangezuurd met CO2 dat uit het zeewater zelf wordt gehaald door een vernufte apparaat, dat door een “Jiu di Korsow” is uitgevonden en waarvoor Curacao Patent heeft gekregen. Vervolgens wordt het ruwwater naar de kalk- en koolfilters gegeleid.

16. Zoals reeds gezegd is het water zeer zuiver; te zuiver om als drinkwater te worden aangewend. In hardingsfilters (akdoliet is de merknaam van de gebruikte calcium) wordt het water met kalk op een gewenste hardheid en smaak gebracht.

17. De mens kan alleen gassen ruiken. Indien bij het destillatieproces bepaalde nietcondenseerbare gassen mee zijn gegaan in het destillaat, zou het drinkwater dat wij thuis gebruiken een bepaalde geur kunnen hebben. De Koolfilters (net als de norittabletjes die wij slikken wanneer wij problemen hebben met onze spijsvertering en die onze tanden vreselijk zwart maken) verwijdert vluchtige stoffen, die mee overgedestilleerd kunnen zijn.

18. In opdracht van de GGD, die toezicht houdt op onze volksgezondheid wordt fluor (Natriumsilicofluoride) aan het drinkwater toegevoegd voor de bescherming van ons gebit en onze tanden. Vervolgens wordt het drinkwater in de opslagtanken op het terrein van Aqualectra Production opgeslagen.

19. Door middel van tanken, pompen en leidingen wordt het drinkwater (het reinwater) naar de tanken van het distributienet getransporteerd ten behoeve van de gehele Curacaose bevolking.

Dank aan Ing. Austin (Ottie) Martina, Manager General Affairs, Aqualectra